மனம்...

துணிகளை மடித்து வைத்தவாறே

நினைவுகளையும்

மடித்து வைக்கிறாள்

மனம் ஒரு

டிரங்குப்பெட்டி ஆகின்றது..

நானில்லாத என் வீடு...

ஒவ்வொரு முறை

கடக்கையிலும்

அனிச்சையாக

கண்கள் தழுவி விட்டுத்தான்

மீள்கின்றன

சாய்மானத் திண்ணையையும்

பவளமல்லி உதிர்ந்திருக்கும்

கோலமிட்ட மண் வாசலையும்..