கொஞ்சம் பிடிக்கும்....

உன் பாதம் பதிந்த

என் வாசல் மண்ணை

ஈரம் காயாமல்

பொத்தி வைத்திருக்கிறேன்

என் வீட்டு அஞ்சறைப் பெட்டி

அடுக்கின் மறைவில்

ஹா!!....

உன் மீது தீரா காதல்

என்றெல்லாம் இல்லை

உன்னைக் கொஞ்சம்

பிடிக்கும் அவ்வளவே…

தேவதை...

அம்மா நீ தேவதை மா
கழுத்தைக் கட்டிக்கொண்டு
சொல்லிய எட்டு வயது
மகனைப் பார்த்து முறைத்தேன்
ஏண்டா கிண்டலா
உதைக்கிறேன் பாரு உன்ன
என்றேன்
நெஜமாத்தாம்மா நீ தேவதை தான்
தேவதைன்னா
அழகா சிவப்பா நீள முடியோட
பின்னாடி இறக்கையோட இருக்கனும்னு அவசியம்
இல்லையாம்
அன்பா இருக்கற
அடுத்தவங்களுக்கு
உதவி செய்யற
யாரையும் புண்படுத்தாத
யாரும் தேவதைதான்னு எங்க
மிஸ்ஸு சொன்னாங்க
அம்மா நீ எனக்கு தேவதை தாம்மா
சொல்லிய மகனை நோக்கி
இறக்கைகள் நீளத் தொடங்கியது..

தாய்ப் பறவை....

என்னால் குழந்தைகள்
இருக்கும் அறையை
சாத்தி வைக்கவே இயலாது
அப்படிச் செய்தால்
எனக்கும் அவர்களுக்குமான
தொடர்பு விடுபட்ட
உணர்வு வருகிறது கூடவே
அவர்களைப் பற்றிய
ஒரு பாதுகாப்பின்மையும்
கோழி தன் குஞ்சுகளைக்
சிறகுக்குள்
காப்பது போலவே தான்
எனக்குள் அவர்களை
பொத்தி வைத்துக் கொள்கிறேன்
வரக்கூடும் ஒரு நாள்
குஞ்சுகள் பருந்தென
சிறகு விரித்து பறந்துவிடக் கூடும்
அப்போதும் நான் கோழியாகவே
அவர்கள் உதிர்த்துவிட்டுப் போன
இறகுகளை சேமித்துக் கொண்டு
அன்னாந்து பார்த்திருப்பேன்
கவலைகள் மறைத்த பெருமிதத்தோடு...

நிலா நிலா ஓடிவா...

பணத்தைத் தட்டிவிட்டு

பலூனைப் பிடித்துக் கொள்ளும்

ஒரே அற்புதம்

குழந்தை...

கசந்தது வாய் கடவுளுக்கு

குழந்தையின் நாவில்

சொட்டு மருந்து..

நிலா நிலா ஓடிவா...

தனக்கு ஊட்டிய சாதத்தை

அம்மாவுக்குத் தெரியாமல்

தன் பொம்மைக்கும் ஊட்டியது

குழந்தை..

குழந்தை தன் பொம்மைக்கு

ஊட்டும் போது மட்டும்

தரை இறங்குகிறாள்

நிலாப் பெண்.. 

நிலா நிலா ஓடிவா...

புதிர்களும் சுவாரசியங்களும்

நிறைந்த அழகுப் புதினம்

குழந்தை...

குழந்தையின் பொய் கலக்காத

அழுகையும் சிரிப்பும்

கடவுளே கேட்கும் வரம்...

பிராகரம் சுற்றியது குழந்தை

வரம் பெற்றன 

தெய்வங்கள்...

நிலா நிலா ஓடிவா...

தூளியில் குழந்தையின் சினுங்கல்

நெளிகிறது நிலா

முற்றத்து நீரில்...

நேற்றைய நினைவில்

குழந்தை காட்டியது அம்மாவுக்கு

தோசைக்கல்லில்

நிலா..

தேநீர் கோப்பையில்

இன்னுமொரு சொட்டுத் தேன்

குழந்தையின் தொடுகை..

இன்று பள்ளி...

கையசைத்துக் கொண்டே நிற்கிறேன்

முதுகில் புத்தகச் சுமையையும்

இடக்கையில் சாப்பாட்டுப் பையையும்

சுமந்து கொண்டு

கண்களில் கலவரத்துடன்

இரண்டாம் மாடியின் தடுப்பு வழி

வலக்கை அசைத்து டாட்டா காட்டும்

எல்லாக் குழந்தைகளிலும்

என் குழந்தையின் சாயல் கண்டதால்

பள்ளிக் கதவருகே

கையசைத்துக் கொண்டே நிற்கிறேன்

திரும்பிச் செல்ல மனமின்றி

என் செல்லமே....

மழை பெய்யும் நாட்களில் எல்லாம்
நான் செய்து கொடுக்கும்
காகிதக் கப்பலுக்காய்
என் கன்னத்தில் உன் முத்தத்தின் ஈரம்
மழைத்துளியைவிட குளிர்ச்சியாய்....

கண்ணெதிரே கொடியில் காயும்
என் புடவையின் பின்னே ஒளிந்து
அம்மா!.. என்னைக் கண்டுபிடி....
அழைக்கும் உன் குரல்
தேனைவிட இனிமையாய்...

வீடு வந்து சேரும் முன்பே
உன் மிச் குட் சொல்லி
கையில் ஸ்டார் போட்ட கதையையும்
ரோஷினி கன்னத்தை நீ கிள்ளிய
கதையையும் சொல்லி முடிப்பது
காற்றை விட வேகமாய்...

குடிக்காமல் பாலை செடிக்கு
கொட்டிவிட்டு
பாவம்மா செடி ஒல்லியா இருக்குல்ல..
உன் தயாள குணம்
கர்ணணனையே மிஞ்சியதாய்...

இரவெல்லாம் சொல்லிய காக்கா கதையும்
தேவதைக் கதையும்
பகலில் காக்காதேவதைக் கதையாய்
மாற்றிய உன் கற்பனை
நிஜத்தைவிட அழகானதாய்...

எறும்புக்கு வழி தெரியல
அதான் நானே
சக்கர டப்பாக்குள்ள
போட்டுட்டேன்...
ஈரம் நிறைந்த உன் குறும்புகள்
சக்கரையினும் தித்திப்பாய்....

அடுத்த வருட பிறந்த நாளுக்காய்
இன்றிலிருந்தே நாட்களை எண்ணும்
உன் குழந்தைத்தனம்
பாலினும் வெண்மையாய்...

கொஞ்சலிலும் மிஞ்சலிலும்
உதடு சுழித்து விரல் நீட்டி
நீ சொல்லும்
ச்சீ ப்போ... உன் பேச்சு கா..
அப்படியே என் மறு பதிப்பாய்...

என் குழந்தை...

என் பழைய டயரிலிருந்து.

என் முதல் குழந்தை உருவானபோது ஒவ்வொரு நிலையிலும் தோன்றியதை எழுதி வைத்த வரிகள்.










தாய்மை: (முதல் மூன்று மாதங்களில்)

உயிரில் உயிர் எழுதும் உறவு
உயிரில் உயிர் உருகும் உணர்வு
உயிரால் உயிர் வடிக்கும் ஓவியம்
உயிர் கொண்டு உயிர் எழுதும் காவியம்











கருவரைக் குழந்தை: (இரண்டாம் மூன்று மாதங்களில்)

ப்ரம்ம உளி கொண்டு மயன்
என் கருவரையில் தங்க நிலவை
செதுக்கத் தொடங்கிவிட்டான்












பிரசவம்: (கடைசி மூன்று மாதங்களில்)

வண்ண வண்ண இதழ்களை விரித்து
ஒரு மொட்டு மென்மையாய் மலரப் போகிறது
மேகத் திரைக்குள் மறைந்திருந்த தங்க நிலா
வானத்து அரங்கில் அரங்கேறப் போகிறது..










குழந்தை : (பிறந்த சில நாட்களில் எழுதியது)

வசந்தகாலம் வேனிற்காலம்
மழைக்காலம் குளிர்காலம்
இத்தனை பருவமாற்றங்களும் ஒரே நாளிலா!
அட! என் அருகில் என் குழந்தை....

என் முதல் குழந்தைக்கு...

ஒன்பது வருடங்களுக்கு முன் என் முதல் குழந்தையை கருதரித்திருந்த போது எழுதியது இந்தக் கவிதை.... சமீபத்தில் என் பெண்ணுக்கு படித்துக் காட்டினேன், ஒரே சந்தோஷம் அவளுக்கு. அவள் முகத்தில் பெருமை,ஆச்சரியம் நெகிழ்ச்சி என ஏகப்பட்ட கலப்பட உணர்வுகளை பார்க்கையில் என் நாலு வரிகள் செய்த மாற்றங்களை நினைத்து எனக்கே மிகவும் ஆச்சரியமாக இருந்தது. ஆகவே என் முதல் பதிப்பாக என் குழைந்தைக்கான என் வரிகளை போடலாம் என்ற ஆவலுடன் இதோ இங்கே.....

அன்புடன் அம்மா....

வளர்பிறையும் தேய் பிறையும்
வானத்து நிலவுக்கு உண்டு - ஆனால்
என் வயிற்றுக்குள் உதித்த நிலவுக்கு
என்றும் வளர் பிறைதான்...

வண்ணத் தாரகைகளுக்கு நடுவில்
வான் நிலவு
எண்ணத் தாரகைகளுக்கு நடுவில்
என் நிலவு

மரபுக் கவிதையாய் வளர்த்து
புதுக் கவிதையாய் உனை பெற்றெடுப்பேன்
இது என்னுள் வளரும் உயிர் கவிதைக்கு
என் உயிர் எழுதும் கவிதை

இந்த கவிதை அறங்கேறும் நாளுக்காக
காத்திருக்கும் உன்
அன்பு அம்மா.....