இது வரை நாம் பேசிய மணித்துளிகளை
மொத்தமாக அள்ளிக் கையில் தந்தாய்
நதி நீர் அள்ளிய கைகளாய்
பார்த்துக் கொண்டிருந்த போதே
துளித் துளியாய் சொட்டித் தீர்ந்தே போனது
தெரிந்தே தான் செய்திருப்பாய்
பதைக்கும் என் மனது என்று - ஆனால்
நீ அறிந்திருக்க நியாயம் இல்லை
ஒவ்வொரு துளியும் சொட்டிச் சேர்ந்த இடம்
பூமியில் நான் விதைத்த உன்
நினைவு விதைகளின் மேல் என்று....
1 comment:
கவிதை அருமை, பாராட்டுக்கள்.
துளிகள் விதைமீது சேர்ந்து விருட்சமாகும்,
Post a Comment